Rozporządzenie Komisji (UE) nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz.U. L 12 z 15.1.2011, s. 1–89) Ostatnia aktualizacja: 03.12.2015
Materiały opakowaniowe z tworzyw sztucznych są obecne w naszym życiu od wielu lat i wszyscy się do nich przyzwyczailiśmy. Są one nie tylko bardzo wygodnym sposobem transportu dóbr, ale pełnią także kilka istotnych funkcji, w tym pozwalają na szeroko rozumianą ochronę swojej zawartości. Z jednej strony oczekuje się, abyśmy znacząco zredukowali ilość wszechobecnych tworzyw sztucznych, z drugiej zaś bardzo trudno zastąpić niektóre rodzaje opakowań plastikowych. Właściwości papieru, kartonu, metalu czy szkła nie zawsze pokrywają się z właściwościami opakowań z plastiku. Mając na uwadze bieżącą sytuację globalną, możemy pokusić się o stwierdzenie, że materiały opakowaniowe wykonane z różnych polimerów powinny być ponownie docenione. Zabezpieczenie żywności Świeża żywność jest bardzo popularna wśród konsumentów, ponieważ uważa się ją za istotny element kształtujący zdrowe nawyki. Pytanie brzmi: czy odbiorcy są świadomi, w jaki sposób opakowanie może pomóc zachować tę świeżość? Zanim porcja surowego mięsa trafi po przetworzeniu na stół, musi przebyć długą drogę. Istnieją przecież warzywa, owoce lub produkty regionalne, które długo podróżują przez dany kraj, Europę, a nawet są transportowane pomiędzy kontynentami. Dla niektórych nie jest oczywiste, że łańcuch dostaw jest skomplikowany i obejmuje przetwórców żywności, firmy dystrybucyjne oraz detalistów. Zatem dostarczenie zapakowanej żywności na sklepowe półki może zająć od kilku dni do nawet kilku tygodni. W tym okresie żywność musi być chroniona przed różnymi czynnikami, które mogą negatywnie na nie wpłynąć na drodze od miejsca produkcji do klienta końcowego. Wpływ mikroorganizmów Jednym z nich są przeróżne zagrożenia mikrobiologiczne. Mają one ogromny wpływ na świeżość i wygląd produktu. Wpływają także na szybkość jego psucia się i na zdrowie ludzi. Parametry te zależą oczywiście od tego, co jest zapakowane. Zawartość opakowania może być odporna na namnażanie się mikroorganizmów, jak w przypadku produktów suchych. Może też być bardzo wrażliwa i łatwo tracić swoje właściwości organoleptyczne - przykładem jest surowe mięso, którego data ważności wynosi zaledwie kilka dni. Drobnoustroje mogą rozwijać się w sprzyjających warunkach takich jak: odpowiednia wilgotność, temperatura lub dostęp tlenu, a warunki te mogą się dramatycznie zmieniać podczas transportu. Opakowanie jako bariera przed grzybami i bakteriami Prawidłowo zastosowany materiał opakowaniowy o odpowiednich właściwościach mechanicznych i barierowych odgrywa najważniejszą rolę w zachowaniu najwyższej jakości żywności. Przede wszystkim chroni przed różnymi mikroorganizmami obecnymi w środowisku, które mogą być reprezentowane przez mezofilne bakterie tlenowe, patogeny (E. coli, gatunki Salmonella, Listeria monocytogenes), drożdże, pleśnie lub wirusy. Zapewniona jest nie tylko fizyczna blokada, ale także szczelna bariera dla migracji gazów, które mogą przenikać w obu kierunkach i sprzyjać rozwojowi zarazków wewnątrz opakowania. Oznacza to, że tlen nie może dostać się do środka, a dodatkowo, jeśli zastosuje się wewnątrz zmodyfikowaną atmosferę w celu ochrony świeżej żywności, to jej proporcje pozostaną niezmienione przez długi czas. Opakowania z tworzyw sztucznych Supravis Szeroka gama materiałów opakowaniowych w portfolio Supravis spełnia powyższe wymagania i zabezpiecza różne rodzaje żywności. Warto wspomnieć, że samo opakowanie również nie może stanowić zagrożenia dla pakowanych produktów. Z tego powodu materiał przeznaczony do bezpośredniego kontaktu z żywnością powinien być systematycznie testowany pod kątem nie tylko bezpieczeństwa chemicznego, ale także mikrobiologicznego. Supravis regularnie przeprowadza badania mikrobiologiczne swoich produktów. Na podstawie tych wyników można stwierdzić, że samo opakowanie plastikowe nie jest środowiskiem umożliwiającym rozwój zarazków. Wpływ na to ma bardzo wysoka temperatura która występuje podczas przetwarzania polimerów i produkcji opakowań. Później, w okresie przechowywania, nie zawiera wilgoci i składników odżywczych niezbędnych do wzrostu mikroorganizmów. Rynek opakowań w czasach pandemii Obecny rozwój pandemii COVID-19 w Europie spowodował wzrost zapotrzebowania na żywność opakowaną. Uważa się, że spełnia ona wtedy wymagania higieniczne i jest zabezpieczona przed skażeniem wirusami, w tym koronawirusem SARS-CoV-2, który jest patogenem przenoszonym drogą kropelkową. Według danych IRI (firmy zajmującej się badaniami rynku konsumenckiego) sprzedaż produktów pakowanych wzrosła w marcu 2020 r. nawet o 100% w porównaniu z tym samym okresem w 2019 r. Również Brytyjska Federacja Tworzyw Sztucznych twierdzi, że liczba zamówień na opakowania z tworzyw sztucznych uległa znacznemu powiększeniu. Opakowania z plastiku chronią żywność przed koronawirusami Powyższe przykłady pokazują, że materiały opakowaniowe, w tym te z tworzyw sztucznych, odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa konsumentom. Niemniej jednak powinniśmy być świadomi faktu, że badania naukowe wykazały obecność wirusa na różnych powierzchniach. Może on pozostawać na wyrobach plastikowych nawet do 3 dni w zależności od temperatury i wilgotności otoczenia. Ponieważ cząsteczki wirusa są zbyt duże i nie mogą migrować przez ściankę opakowania, możemy być pewni, że zawartość wewnątrz jest zabezpieczona przed zanieczyszczeniem, jeśli tylko opakowanie jest szczelne i nieuszkodzone. Według American Centers for Disease Control and Prevention istnieje niewielkie ryzyko rozprzestrzeniania się koronawirusa z materiałów opakowaniowych, zwłaszcza po kilku dniach transportu. Teoretycznie może się to jednak zdarzyć. Po kontakcie z zanieczyszczonym opakowaniem można nanieść wirusa na dłoń, a następnie zakazić się dotykając okolic ust, nosa lub oczu. Gdyby jednak było to realne zagrożenie, obecnie mielibyśmy znacznie większy zakres epidemii. Dla pewności zawsze można opakowanie umyć albo odkazić. Aktualnie nie ma doniesień o rozprzestrzenianiu się choroby COVID-19 tą konkretną drogą. Dla zapewnienia pełnego bezpieczeństwa można podjąć pewne środki ostrożności np.: kwarantannę zapakowanego produktu przez kilka dni, mycie go detergentami lub dezynfekować odpowiednimi środkami.
Wykonane z niego opakowania nadają się do ponownego użytku. 3 - PVC - czyli polichlorek winylu, z którego wytwarza się m.in. folię spożywczą (a także wykładziny, igelit, strzykawki i płyty gramofonowe). Uważany jest za jedno z gorszych tworzyw do produkcji opakowań żywności, ponieważ może wydzielać toksyny.Strona główna Referencje Oferta Żywność i rolnictwo Bezpieczeństwo żywności Rolnictwo Bezpieczeństwo pasz Pozostałe Audyty i inspekcje Certyfikaty w żywności Zarządzanie kryzysowe Sektor utylizacji Dokumentacja HACCP / GMP & GHP HACCP dla handlu HACCP dla gastronomii HACCP w logistyce Wzorcowa dokumentacja Pozostałe dokumenty Dokumentacja w transporcie Biopaliwa i biomasa Certyfikacja biopaliw Kalkulacje emisji GHG Certyfikacja biomasy stałej Odnawialne źródła energii IPCC / LCA emisje Zrównowazony rozwój Transport i logistyka Systemy w logistyce HACCP w logistyce ISO 22000 certyfikacja Transport pasz IFS certyfikacja BRC GS certyfikacja Produkcja i usługi Opakowania Znakowanie /etykietowanie Łańcuch dostaw (CoC) Systemy ISO Kosmetyki i chemia Specjalistyczne Projekty i projektowanie Ochrona środowiska Pozostałe Usługi dla firm Audity w organizacjach Funkcja pełnomocnika Szkolenia Pozostałe usługi Certyfikacja Wdrożenia systemów Branża produkcji i usług Przemysł i energetyka
Przeprowadzanie badań opakowań z tworzyw sztucznych opiera się na Rozporządzeniu (UE) nr 10/2011 dnia 14 stycznia 2011r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, normach serii PN-EN 1186, PN-EN 13130 oraz procedurach i metodach badawczych opracowanych w laboratoriach. Rozporządzenie
Z opakowań do żywności korzystamy na co dzień. Rzadko jednak zastanawiamy się, jakie kryteria muszą spełnić, zanim trafią do naszych rąk. Tymczasem opakowania wykonane z niewłaściwych materiałów lub w niewłaściwy sposób, mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. Dlatego też, jeśli chodzi o opakowania do żywności wymagania są jasno określone w przepisach unijnych oraz krajowych. Jakim normom podlegają? Opakowania na żywność a prawo Od początku XX wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze jednorazowe opakowania do żywności ludzie na całym wyjątkowo chętnie sięgają po tzw. jednorazówki. Są lekkie, wygodne i uniwersalne, nic więc dziwnego, że ich zużycie stale rośnie. Przeciętny Polak co roku zużywa ok. 160 kg opakowań jednorazowych. Średnia unijna jest jednak jeszcze wyższa i wynosi ok. 180 kg. Większość tych opakowań to oczywiście opakowania do żywności. Powszechność stosowania tego typu produktów sprawiła, że konieczne było opracowanie ram prawnych, definiujących standardy produkcji, oznaczania i przechowywania opakowań na żywność. Wszystko po to, by korzystanie z nich nie odbijało się negatywnie na zdrowiu konsumentów. Obecnie wymagania wobec tego typu opakowań definiuje wiele aktów prawnych, których źródłem jest Unia Europejska oraz ustawodawstwo krajowe, w tym Rozporządzenie (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu żywności; Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006 w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością; Rozporządzenie Komisji (WE) nr 450/209 w sprawie aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością; Rozporządzenie Komisji (WE) nr 10/2011 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych, przeznaczonych do kontaktu z żywnością; Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2828/2008 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzych sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością, pochodzących z recyklingu; Ustawa z dnia 11 maja 2001 roku o opakowaniach i odpadach opakowaniowych, Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu substancji, których stosowanie jest dozwolone w procesie wytwarzania lub przetwarzania materiałów i wyrobów z innych tworzyw niż tworzywa sztuczne przeznaczonych do kontaktu z żywnością; Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie granicznej kontroli sanitarnej środków spożywczych oraz materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością; Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Opakowania do żywności - wymagania Głównym zadaniem opakowań przeznaczonych do kontaktu z żywnością wciąż jest zabezpieczenie jej przed czynnikami zewnętrznymi, takimi jak wilgoć, zanieczyszczenia, temperatura czy promieniowanie słoneczne. Wszelkiego rodzaju pojemniki i jednorazowe pudełka do żywności muszą zatem charakteryzować się: szczelnością, odpornością mechaniczną, higienicznością, odpornością na degradację mikrobiologiczną. Oprócz tego, opakowania na żywność muszą być wykonane w taki sposób i z takich materiałów, które uniemożliwią zanieczyszczenie jedzenia przez same opakowanie. Składniki tworzywa, z którego wykonane jest opakowanie nie mogą zatem: w warunkach użytkowania, wnikać w żywność, w ilości, która mogłaby zaszkodzić zdrowiu konsumenta, powodować niemożliwych do przyjęcia zmian składu żywności, zmieniać smaku, aromatu i wyglądu produktu. Niedopuszczalna jest sytuacja, w której opakowanie ukrywało by np. zepsucie żywności lub w jakikolwiek inny sposób wprowadzały konsumentów w błąd, być wyprodukowane z materiałów zawartych w wykazie substancji dozwolonych do kontaktu z żywnością (chyba, że prawo lokalne stanowi inaczej). W przypadku opakowań zadrukowanych, niedopuszczalne jest, aby powierzchnia pokryta farbą drukarską miała bezpośrednią styczność z żywnością. Opakowania do żywności, które w chwili wprowadzania na rynek nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością (a zatem wszelkie opakowania jednorazowe sprzedawane jako oddzielne produkty) muszą również posiadać odpowiednie oznaczenie. Wymagane jest oznaczenie opakowań, informujące o przeznaczeniu “do kontaktu z żywnością”, a także dane na temat producenta lub sprzedawcy. Jeśli chodzi o producenta opakowań, to musi on posiadać stosowne zezwolenia oraz musi przestrzegać dobrych praktyk produkcyjnych i higienicznych. Wymagania dla opakowań do żywności wykonanych z różnych materiałów Oprócz spełniania powyższych, ogólnych kryteriów, opakowania do żywności muszą również spełniać szereg wymagań związanych z materiałem wykonania. Dla przykładu, opakowania plastikowe lub wykonane z innych tworzyw sztucznych muszą przechodzić szczegółowe badania migracji mikroskładników opakowania do żywności. Substancje wykorzystywane w produkcji takich opakowań muszą być również bezpieczne - nie mogą wykazywać działania mutagennego, rakotwórczego czy szkodliwego dla rozrodczości. Również opakowania papierowe i tekturowe muszą spełnić wyśrubowane standardy, Niedopuszczalne jest produkowanie opakowań z wykorzystaniem barwników azowych; Rozjaśniacze optyczne nie mogą migrować do żywności; Opakowanie nie może mieć konserwującego wpływu na zawartość; Zawartość substancji takich jak chlorki, metale i inne, nie mogą przekraczać norm określonych w prawie. W ostatnich kilkudziesięciu latach pojawiło się wiele uregulowań prawnych, które miały na celu podniesienie jakości opakowań do żywności. Wprowadzono wyśrubowane normy związane ze składem i bezpieczeństwem takich opakowań. Uni-Pack od początku działania przykładał ogromną wagę do klasy oferowanych produktów. W naszej ofercie znajdziecie zatem wyłącznie produkty najwyższej jakości, posiadające wszystkie niezbędne atesty.