I jeszcze to, nieco dokładniej. Będewdzięczna za jakies informacje odnośnie diagnozy. Czy Marta obraca główkę w "zdrową stronę"? Moja nata bardzo lubi mieć główke na prawą stronę, ale lekarz nic nie potwierdził odnośnie kręczu szyi. A ja się teraz juz zmartwiłam. Jak ma łózeczko ustawione, żeby na nas patrzyła "zdrową" stroną, to patrzy, ale nie zawsze. Będe wdzieczna za odpowiedź. KRĘCZ KARKU, SZYI z encyklopedii PWN: KRĘCZ KARKU, schorzenie polegające na skręceniu karku i szyi z jej przykurczem i pochyleniem głowy na stronę chorą, a odwróceniem twarzy w stronę zdrową; może być wrodzony (wskutek wad rozwojowych kręgów szyjnych, przykurczu mięśnia) lub rzadziej nabyty (wskutek urazu okołoporodowego, krzywicy, blizn skórno-mięśniowych); leczenie zachowawcze (gimnastyka, masaże) lub operacyjne. Kręcz szyi zaliczamy do wad narządu ruchu. Ujawnia się po urodzeniu w miarę narastania dysproporcji między wzrostem zdrowych tkanek a nie zmieniającą się długością mięśnia zbliznowaconego. W przypadku nieleczenia dochodzi do wyraźnej asymetrii twarzy. Objawia się on przymusowym ustawieniem głowy w pochyleniu w bok i skręceniu, którego przyczyną jest zazwyczaj przykurcz i zbliznowacenie jednego z mięśni mostkowo- obojczykowo- sutkowych. Wyrózniamy: kręcz szyi wrodzony pochodzenia mięśniowego, który spowodowany jest zmianami w mięśniu mostkowo-obojczykowo-sutkowym ( kręcz szyi wrodzony pochodzenia kostnego, którego przyczyną są strukturalne zmiany kostne w kręgach szyjnych lub obręczy barkowej kręcz szyi nabyty, stwierdzany po przebytych urazach, chorobach infekcyjnych, przy współistnieniu wad wzroku czy słuchu kręcz szyi nawykowy, polegający na tendencyjnym ustawianiu głowy w pochyleniu, mimo, że nie stwierdza się zmian kostnych i mięśniowych ustawienie głowy jak w kręczu, w przypadkach istniejących zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym u małych dzieci. Najcżęściej spotykane to: Kręcz wrodzony pochodzienia mięsniowego: artykuł pochodzi z ---> Link ### Serwis Masażysta Page: 1/5Page 2 Zniekształcenie to powoduje niezdolność do odwrócenia głowy w stronę przeciwną poza linię środkową ciała. Przykurczony mięsień często jest twardy, czasem wyczuwa się bezbolesne obrzmienie w jego brzuścu. Obrzmienie to pojawia się 2, 3 tygodnie po urodzeniu. W miarę wzrostu dziecka zauważa się coraz większe zniekształcenia czaszki i asymetrie twarzy. W przypadkach zaniedbanych twarz po stronie kręczu jest mniejsza, bark unosi się, co może spowodować boczne skrzywienie kręgosłupa. Dlatego bardzo ważne jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia. Ma ono na celu doprowadzenie do wydłużenia przykurczonego mięśnia oraz stworzenie warunków do prawidłowego ustawienia głowy i szyi i poprawę siły innych mięśni, współdziałających w symetrycznych ruchach. Leczenie polega na zapewnieniu prawidłowego, symetrycznego ułożenia głowy w stosunku do tułowia i barków, wykonywania masażu, ruchów biernych i czynnych oraz rozciąganiu przykurczonego mięśnia. Rodzice muszą wiedzieć, jak zapewnić odpowiednie ustawienie głowy, znać technikę rozciągania mięśnia oraz wyzwalania ruchów czynnych. (Szczegółowego instruktażu powinien udzielić lekarz.) Ćwiczenia w domu należy wykonywać 2-3 razy dziennie przez 5-10 minut, pamiętając aby nie wykonywać ich bezpośrednio po lub przed jedzeniem. Najmłodsze dzieci powinny mieć zapewnione prawidłowe ułożenie głowy za pomocą woreczków z piaskiem lub wałków. U dziecka leżącego na plecach układa się po jednym woreczku po z każdej strony głowy. Sięgając do barków utrzymują one swoim ciężarem symetryczne ustawienie głowy. W leżeniu na brzuchu dziecko układa się zwracając głowę w stronę przeciwną do istniejącego przykurczu (dziecko patrzy na chore ramię). Utrzymanie w odpowiedniej pozycji głowy niemowlęcia można zapewnić przez wieszanie nad łóżeczkiem zabawek na takiej wysokości, aby dziecko mogło swobodnie patrzeć wokół i bawić się rękoma, ale skupiać wzrok na jednej stronie. Łóżeczko należy ustawić tak, aby dziecko z zainteresowaniem mogło śledzić, co dzieje się w pokoju ustawiając głowę w stronę przeciwną niż występująca u niego tendencja. Ćwiczenia poprzedza się masażem mającym na celu rozluźnienie i rozciągnięcie napiętych mięśni. Ruchy należy wykonywać opuszkami palców, bardzo delikatnie, ale dość zdecydowanie. Masaż składa się z ruchów głaskania, rozcierania i ugniatania po natłuszczeniu skóry szyi oliwką. Nie wykonywać masażu przy podrażnionej i zaczerwienionej skórze. Ruchy bierne i rozciąganie (redresję) przykurczonego mięśnia wykonuje się bardzo ostrożnie, śledząc reakcje dziecka i stopniowo zwiększając zakres ruchów. Najlepiej jeżeli wykonują je dwie osoby. Osoba pomagająca utrzymuje obręcz barkową, a osoba ćwicząca obejmuje głowę dziecka dłońmi (bez uciskania uszu) nieznacznie ją obniżając, bez odchylania do tyłu (broda przyciągnięta do mostka), wykonuje ruch skłonu bocznego kręgosłupa w odcinku szyjnym w stronę przeciwną przykurczonemu mięśniowi z jednoczesnym jej skręceniem w stronę przykurczonego mięśnia. Rozciąganie (redresję) mięśnia mostkow-obojczykowo-sutkowego wykonuje się w leżeniu na plecach na stole. Strona, po której znajduje się przykurczony mięsień, jest dalej od brzegu stołu przy którym siedzi osoba wykonująca ćwiczenia. Jedną ręką przełożoną nad dzieckiem utrzymuje ona bark, drugą trzyma głowę dziecka ( nie uciskać ucha), odciąga ją lekko od ustabilizowanego barku, następnie powtarzając odciąganie głowy dodaje ruch skręcania głowy (rotacji) w stronę przykurczonego mięśnia. Te dwa elementy ruchu, zginanie boczne i skręcanie, mogą być wykonywane równocześnie lub oddzielnie. Oddzielne wykonywanie, najpierw ruchu zgięcia bocznego, a następnie skrętu, jest łagodniejsze, ponieważ daje dziecku dłuższe okresy odpoczynku. W przypadku, gdy dotyk wywołuje ból i dziecko płacze podczas ćwiczeń stawiając opór należy przerwać i ponownie ćwiczyć po uspokojeniu. Początkowo rozciąganie mięśnia należy wykonywać krótko, stopniowo wydłużając do około 5 minut. Ruchy czynne u dzieci najmłodszych, które samodzielnie nie potrafią utrzymać głowy można wykonywać wykorzystując ruchy tułowia przy odpowiednim ustawieniu głowy. Dziecko leży na brzuchu z twarzą zwróconą w kierunku przykurczonego mięśnia. Ćwiczący Chwytem oburącz za miednicę wykonuje ruchy obniżania miednicy. Innym sposobem jest wykorzystanie obecnego w pierwszych miesiącach życia odruchu szukania (zwracania głowy w kierunku drażnionego policzka). Osoba prowadząca ćwiczenia stabilizuje ręką bark po stronie przykurczonego mięśnia, drugą ręką dotyka policzka dziecka po tej stronie w okolicy kącika ust. Dziecko odwraca głowę w tę stronę. U niemowląt można użyć grzechotki następuje ruch obrotu głowy w stronę słyszanego dźwięku. Dzieciom, które potrafią skupiać wzrok i wodzić oczami, pokazuje się kolorowe przedmioty prowokując do wykonania ruchu.